İnce Düşünce

 Annem dizinden bir operasyon geçirmişti. Begümle birlikte İstanbul'a gittim yardımcı olabilmek için. Tabi ziyarete gelenlerimiz oldu sağ olsunlar, iyi ki varlar.

 Uzun süre evde olunca babam herhalde sıkıldığımı düşündü kızımla beni biraz dışarı çıkardı. Şimdi denizsiz bir yerde yaşadığım için özlüyorum haliyle. Belediyenin Dragos sahilinde bir tesisi vardı içinde beyaz ferforje masa ve sandalyeleri, küçük bir çocuk parkı ve restoranı. Babam bir Türk kahvesi söyledi ve Begüm'ü alıp parka götürdü. Biliyorum azcık rahat oturayım istedi. Kendisi de o kadar yorgundu ki. Biliyorum, artık anlıyorum, evlat işte onun mutluluğu senin mutluluğun. O an ki yalnızlığımla o kadar mutlu oldum ki, o kadar hafifledim ki. Karşımda mis gibi bir manzara.  Denizden esen meltemle hafif üşüyüp sıcak kahveyle ısınmış içim. İşte o kahvenin tadını asla unutamıyorum. Biliyorum ki oraya gidip tekrar içsem o tadı alamayacağım çünkü o an ki ruh halimle aynı durumda olmam mümkün değil. Belki başka yerde başka bi kahveyle...

 Ailemle olabilmenin her dakikası değerli benim için uzakta yaşayanlar anlar değil mi ? Allah sağlıklı uzun ömürler versin hepimizin anne babasına, hayatta olmayanlarında mekanları cennet olsun duaları bol olsun inşallah. 

 Bazı ince davranışlar sevginizi ne kadar yüceltiyor, sizi daha iyi bir insan yapıyor bu kesin. Bir de aile, yanında olamadıklarında daha çok değerleniyormuş ve insan gerçekten bir şeylerin değerini kaybettikçe anlıyormuş.

Sevgiyle kalııın !