Yolculuk = Uyku !

 Yolculukta hep uyurum, uyumadığım sayılıdır sanırım. Elazığlıyım, babam ve annemle birlikte İstanbul dan Elazığ'a 17 saat yolculuk yapardık. Arka koltuk bana ait olduğundan yastığımı kulaklığımı pikemi alır, yol boyu uyurdum. Annemler "Kızım kalk bir etrafına bak" derlerdi ama hiç ilgimi çekmezdi. Türk sanat müziği  kasetlerini takarlardı nasılda nefret ederdim. Şimdi çok çok seviyorum, içime işlemişler çünkü. İnsanın algıları hayata bakış açısı nasılda değişiyor değil mi?  Begüm doğduktan sonra o da uyumaya başladı ikimiz uyuyarak çok yolculuklar yaptık. Tabi ki uyumadığı zamanlar geldi ve o minnacık uçak sıkışıklığında 1 yaşında bir çocukla oyalanmak o kadar zor ki. Bir keresinde yanımdaki adama, "Ancaaa (amca) " diye bağırıp elindeki elmayı ağzına ittirken yakaladım :). Ama bu sefer bir sürü sticker almayı düşünüyorum. İnternette denk gelmiştim. Uçakta, arabada oyalayacak bir fikir bence. O yolculuk çantasından bahsetmiyorum bile eğilip uçakta içinden bir şey alabilmek bence zoru başarmaktır. Neyse ki Begüm büyüyor. Çantayı ona satma hayalleri kuruyorum. Bir sırt çantası lazım şimdi, belki içine sevdiği oyuncaklarını seçip doldurur zevkli bir yolculuk yaparız:)
 Hadi toplayın bavulları bir yolculuğa çıkalım, atalım yükseklerden sıkıntılarımızı, bulutlardan toplayalım o mutluluğu.
 Sevgiyle kalııın !